Baş - Kişisel Yazı

Damağında ki tuzlu, demir kokan tadın varlığını, yere düşen kan damlasıyla fark etmişti. ‘İşte başlıyoruz.’ dedi ve ayağı kalktı. Bu kadar sert bir tepki beklemiyordu, suçlu olan kendisi değildi. Hayırsız olanda. Ama ukala olması, yediği yumruğu hak etmesine yol açmıştı.

En son adı Kahve olan bir kadınla, muhabbet ettiğini hatırlıyordu. Teni kumral kokusu keskin, adı Kahve olan bir kadın. Çok fazla şarap içmişti. İhtiyacı olan konuşacak bir kadındı. Ya da sert bir kahve…


Karşısında ki, cevap bekleyen bakışlara takıldı gözleri. Kendine gelmeliydi. Çok fazla düşünüyordu. Konuşursa kandırabilirdi, karşısındaki mavi saçlı kadını.


Kahve kokmuyordu kadın.

*

Onu bulmalıyım, buralarda bir yerde olmalı. Kaçıncı kattayım? Korkuluklardan aşağı baksam? Kapısına çiçek asılmış olan kat değil burası. Doğru apartmanda mıyım? Tanrım, çok mu zor şu sorunun cevabı!

Kaçıncı kattayım?

Yukarıdan sesler geliyor. Birisi çok düşünüyor sanırım, kokusundan anladım. Kırmızı kokuyor, orada olmalı.

Kaçıncı kattayım!


Kahverengi korkuluklar, bir kişinin dahi sığmakta zorlandığı merdivenler, ölüm gibi kokan bir yer burası. Birisi çok düşünüyor olmalı.

Bordo kokuyor burası.