Boşluk

Sadece dinlediğiniz müziğin doğası sizi alıp götürmeye yetebilir. İnsanların bakışları da.Hayallere dalıp gitmek için sadece hissetmek yeterli.

Genelde insanlar, gerçi artık insanlar demesem de olur, çocuklar güzel hayaller kurarlar değil mi?

Gözlerini kapattıklarında canlarının istediği pastayı ya da oyuncağı düşünürler.
Ama insanlar, özellikle hayat tecrübesi olanlar geçmişi düşlerler çoğu zaman.
Güzel geçen zamanları, özledikleri yerleri ve insanları.

Ama geçen gün bir şey daha öğrendim:
İnsan boşluğu da düşleyebiliyormuş, istediği gibi doldurabileceği.
Aradığı cevapları bulabileceği.
Hatta hayır hayır, cevap arayacağı bir sorusunun olmadığı.

Evet bu boşluğu da özlüyormuş insan.

ne olursa olsun, o hayali sizi siz olarak kabul ettikten sonra çekip gitmiş insanlarla doldurmayın.
Acısı çok daha büyük.
Çok daha uzun sürüyor.

Ne alaka, niye yazdım.
Bilmem.
Uzun zamandır hiçbir şey paylaşmamışım. Paylaşmadıkça içime gömmüşüm. Bunları kusmadan bu zehirden kurtulamam.

Umarım insanlar önce kendilerini, sonra da başkalarını oldukları gibi kabul etmeyi öğrenebilirler.
ve yetinmeyi...