Seni düşünmek
‘’Sen’’ olmak
Düşümün nefesi...
Sensiz,
''Hayat'' kayıyor yıldızların ömründe...
Ve uyanıyor hayallerim,
Geceden sıyrılarak...
Düşüyor içimin sesi kendinden...
Lakin, dilleniyor gece hüznüm de...
Yine, yeniden
Yaşıyorum anları...
Yüzüme gülerek,
İçime ağlayarak...
-Ki yokluğunda,
Dünden yarına çoğalan,
Dilsiz bir yalnızlığın ev sahibi bedenim...
Ve zaman, penceremin kenarında unutulmuş,
Paslı bir ''umut'' şimdi...
Sensizliğimin adına!
Hiç üşümedi ki avuntu seninle...
Oysa... Öylesine soğuk gece,
Korkunun demin de...
Ruhumu özünden unuttum -ki,
İçimden saklanıyorum,
Düşlerime inat...
Ve sana ''seni'' susuyorum,
İçten içe!
Yolu yordamı belli...
Herşey ''sensiz'' başlıyor,
''sensiz'' bitiyor...
Ötesi yok!
Öyle ya da böyle...
Sessiz, sedasız!
''Düşse de bunca harf içten, dil benliğin de yorgun...''
Etiketler:
Şiirler
