Gece

Gri kaldırımlı sokagın yollarında salınırken siyah gecede uzaktan gelen loş bir ışık düşürür gölgemi dünyaya. Yalnız olmadıgımı hissederim birden bedenim ile gölgemin birlikte ettigi dansı izlerken..


Issız bir sokakta bulurum kendimi. Bir zamanlar insanların şarkılar söylediği ama şimdi perilerin gizemli fısıltılarının yankılandıgı evlerle doludur.Her adımımda bir tehtirkar bakış beliril birden kaybolan. İçimde hafif bir ürperti . Korku değildir bu içimdeki bilinmezliğe dogru attıgım adımlarda hissettigim.


Bir kaç köşe başından sonra pencerelerden süzülen ışıklar ilişir gözüme. Ayak seslerimle birlikte kapanan perdeler. Birden bulutların arasından eski bir dost gösterir kendini, yolumu aydınlatan.Fakat yalnız degildir. Bir dans faslı daha gölgemle birlikte, ardından yine önümde uzanan yollar...